We zijn weer terug van een reis naar Sierra Leone.
Dit keer zijn Bert en Beppie geweest en hebben heel wat concrete zaken kunnen regelen, maar ook weer nieuwe inspiratie opgedaan voor komende tijd. Ons netwerk in Sierra Leone wordt ook steeds groter en daardoor merken we dat zaken makkelijker geregeld kunnen worden. Daarnaast hadden we nu vaak de beschikking over een auto met chauffeur Foudday van de boerderij, zodat we ook qua mobiliteit ons veel gemakkelijker konden bewegen en dat helpt natuurlijk enorm. En dan natuurlijk Mariatu, die nu op de boerderij het huis verzorgt, voor ons kookt en de was doet, ook onmisbaar!
Terugkomen in Sumbuya, het dorp waar we vanuit werken, wordt steeds meer een beetje thuiskomen. Dat merken we aan ons verblijf op de boerderij en de hartelijke begroetingen, maar ook dat we zelf bij aankomst eerst eens alle mensen willen begroeten waar we de afgelopen jaren toch wel een band mee opgebouwd hebben.
Onze eerste gang is natuurlijk naar de medische post, waar het een drukte van jewelste is, er zijn de afgelopen paar uur drie bevallingen geweest, waarvan bij één helaas het kindje was overleden. Het kindje had tijdens de zwangerschap allerlei afwijkingen opgelopen en kwam zwaar gehandicapt op de wereld. Gelukkig zijn beide andere bevallingen heel goed en voorspoedig gegaan. Telkens zien we weer het enorme belang van het renoveren en ondersteunnen van deze medische post met medicijnen en medische hulpmiddelen. De verpleegkundigen kunnen nu veel meer betekenen voor de bevolking en dat laten ze zien ook.
De verpleegkundigen laten ons ook zien hoeveel ze van de workshops over oogziektes van Wim en Berend geleerd hebben. Vol trots vertellen ze dat ze de oogproblemen nu kunnen behandelen. Ze hebben 12 patienten met staarproblemen in hun medische post gehad. Wij hebben met het oogziekenhuis in Freetown afspraken kunnen maken dat deze mensen geholpen gaan worden en dat de verpleegkundigen ook in de toekomst hun patienten rechtstreeks kunnen gaan verwijzen. Daarnaast heeft de oogarts van het ziekenhuis aangeboden om regelmatig een soort van ogenspreekuur in Sumbuya te willen gaan doen. En bovendien dat hij zonodig de verpleegkundigen nog extra nascholing wil geven op het gebied van oogzorg.
Samen met de verpleegkundigen hebben we ook een aantal blinde mensen bijeen laten komen om ze een training aan te bieden. Deze training wordt gegeven in een oogziekenhuis in Lunsar (60 km) verder landinwaarts. In totaal zijn daarvoor zes mensen geselecteerd. Zij krijgen eerst een basistraining om zich makkelijker te kunnen verplaatsen m.b.v. een stok en vervolgens krijgen ze een training in een vakgebied wat ze willen, om zodoende enigsins in hun eigen levensonderhoud te gaan voorzien. Vijf van de zes mensen willen een training op het gebied van landbouw, waarbij ze leren om op een stukje grond de eigen groentes te verbouwen. Deze training begint begin juni al. Eén van de zes wil haar vroegere beroep van kapster weer oppakken nu ze blind is, daarvoor kan ze een training volgen in het najaar.
Dat blinde mensen weer aan het werk gaan betekent wel dat ze bij aanvang ondersteund moeten worden door hun familie of dorpsgenoten, bijvoorbeeld door hen een stukje grond te geven vlak bij een waterpomp waarop ze hun werk kunnen gaan doen. Deze ondersteuning hebben we goed door kunnen spreken met de dorpoudsten en zij geven alle medewerking hieraan. Concreet hebben we al een veld gezien dat beschikbaar gesteld wordt aan de vijf mensen die de training gaan volgen.
Een groot probleem voor de medische post is het koel houden van vaccins. Als dit niet gebeurd zijn de vaccins die gegeven worden niet meer (voldoende) werkzaam. Hier denken we al een hele tijd over hoe dit opgelost kan worden zonder electriciteit. Deze reis hebben we iemand in Sierra Leone ontmoet die een goed systeem heeft op zonne-energie. Het is wel een erg duur systeem, dus daar gaan we de komende tijd nog verder onderzoek naar doen. Hopelijk kunnen we dit voor de volgende reis realiseren.
Ook op het gebied van onderwijs is ook zo het één en ander gebeurt, van heel klein tot echte grotere projecten.
Zo hebben we weer heel veel pennen en andere schrijfmaterialen uit kunnen delen aan de scholen (wederom met dank aan onze buurvrouw), hier zijn ze echt enorm blij mee, het betekent dat ze hun beschikbare geld meer kunnen besteden aan andere lesmaterialen.
Samen met het hoofd van de ‘middelbare’ school in het dorp, Ibrahim Kamara, hebben we een plan gemaakt om een plaatselijk timmerman meubilair voor de school te laten maken. Dat gaat betekenen dat elke leerling een eigen stoel en tafeltje krijgt en dat is wel wat anders dan met zijn drieën of vieren op een tweepersoons plankje te zitten en nauwelijks de ruimte hebben om te schrijven. De timmerman die we daarvoor uitgezocht hadden, heeft gedurende de afgelopen week een proefset gemaakt, dit was een stevige constructie en voldeed aan de wensen. We hebben hem tot november de opdracht gegeven 30 van deze sets te maken. In november bekijken we verder hoeveel er verder nog nodig is.
Maar als grootste project deze reis hebben we een samenwerking opgebouwd met de Siera Leonese stichting, Stepping Stones. Deze stichting is opgezet door Aad en Mettie Kik en James Davies.
Zij zijn al enkele jaren met succes bezig om kansarme mensen in Sierra Leone op een ambachtsschool te krijgen en hen vervolgens te helpen met een starterspakket, zodat ze het hun geleerde ook in de praktijk kunnen gaan brengen. Hun grote succes ligt vooral in het feit dat zij, zowel gedurende de opleiding als ook daarna de mensen blijven volgen. Zij besteden veel aandacht aan de motivatie van de leerlingen. Zoals ze keer op keer zeggen: Stepping Stones, betekent ‘stap voor stap naar een betere toekomst’ waarin de mensen in hun eigen inkomen kunnen voorzien.
Met Aad, Mettie en James hebben we verschillende scholen en projecten bezocht waar zij mee samenwerken. Met hen, de dorpoudsten in Sumbuya en Daniel, de directeur van één van de ambachtsscholen, hebben we uiteindelijk afspraken gemaakt specifiek voor een groep van ongeveer 30 leerlingen uit Sumbuya. De leerlingen gaan allemaal naar dezelfde ambachtsschool waar ze kunnen kiezen uit zes verschillende richtingen, timmerman/bouwvakker, kleermaker, kapper, electricien, automonteur of metaalbewerker. Deze school staat in Waterloo, op ongeveer 30 kilometer afstand van Sumbuya. Waterloo is geen veilige omgeving voor dorpskinderen. Voor deze groep wordt daarom een maatwerkopleiding gegeven. Twee dagen per week gaan ze naar school, waarvan 3 uur theorie en 5 uur praktijkonderwijs, gedurende 1 – 1½ jaar. Als we de leerlingen met de normale gang van de school mee zouden doen, zouden ze of 5 dagen moeten reizen,wat heel erg duur is óf ze zouden in Waterloo moeten blijven slapen, wat gezien de onveiligheid daar niet wenselijk is. Nu blijft het reizen beperkt tot 2 dagen.
Om teleurstellingen en missers zoveel mogelijk te voorkomen gaan de dorpsousten in de komende tijd nog eens met de potentiële leerlingen praten, over hun motivatie en keuze. Ondertussen gaan wij hier in Nederland met Aad en Mettie spreken over de zakelijk kant van dit project en worden we via hen op de hoogte gehouden over de voortgang van de start en het vervolg van de opleidingen. De insteek is dat de leerlingen in september gaan beginnen. Heel spannend zowel voor hen als voor ons.
In de dagen dat we in Sierra Leone waren hebben we een bijeenkomst gehouden om te praten met alle mogelijke en toekomstige leerlingen. Zo in de loods van de boerderij was dat een bijzonder moment!
Ook aan het project talentvolle vrouwen hebben we weer verder gewerkt.
Van Victoria de vrouw, die vanaf maart vorig jaar gesponsord wordt voor haar opleiding tot verpleegkundige hebben we de eerste resultaten kunnen zien. Ze is met vlag en wimpel doorgegaan naar haar volgende jaar. Super!
We hebben haar helaas weer niet kunnen ontmoeten, omdat ze geen vakantie had, maar we hebben goede contactpersonen in Sierra Leone, die ons hierover kunnen informeren.
Voor twee andere vrouwen hebben we de sponsoring kunnen opstarten.
Aminata, nu basisverpleegkundige voor moeder en kindzorg, gaat de opleiding gespecialiseerde verpleegkundige/vroudvrouw doen, met haar hebben we een opleidingsplan opgesteld en zij gaat volgende maand beginnen.
Josephine, nu vrijwilligster in de medische post, gaat de opleiding voor verpleegkundige moeder en kindzorg doen, ook met haar hebben we een soort van opleidingsplan opgesteld. Zij gaat echter eerst nog zelf bevallen, ongeveer in juli en zal dan rond oktober met haar opleiding beginnen.
Wij zullen ook deze twee dames op de voet volgen, dat is ook gemakkelijker dan bij Victoria, omdat hun basis in Sumbuya ligt en zij dichter bij huis de opleidingen zullen volgen.
Tenslotte nog de kledingactie van vorig jaar, hiervan hebben we nog een voorraad liggen in Sierra Leone. We hebben weer een gedeelte gegeven, onder anderen alle baby en kinderkleding aan de medische post, deze verdelen de kleding dan tijdens het consultatiebureau, waar alle moeders met de kinderen komen. Ze zijn heel erg blij met deze bijdrage.
Tot zover weer onze belevenissen in Sierra Leone. De planning is om dit najaar weer te gaan, Wim en Berend zijn inmiddels al plannen aan het maken om dan ook weer te gaan en een ander ogenproject op zich te nemen. Zodra er meer over bekend is laten we het weer weten.
Onze speciale dank gaat ditmaal uit naar Ibrahim Kamara, het hoofd van de middelbare school die gedurende deze reis ons vaak terzijde stond met raad en daad, zelfs meegereisd is naar Lunsar en die voor ons van grote waarde was. Ondanks dat hij geen Nederlands spreekt en hij geen internet heeft, dus dit nooit zal lezen, willen we dit toch niet onopgemerkt laten.
Tehnki yaa